Verlede week gaan dit rof en effens deurmekaar by my ouerhuis, klomp dinge moet gelyktydig in Pa en Ma se lewe gebeur en hulle vat skaars grond. So breek Woensdag aan, Ma se eerste chemo gaan begin, Pa het klomp ander sake om af te handel dié dag, redelik besig.
Die betrokke dag is my motor is in vir ‘n diens en ek ry met ‘n bruikleenmotor. Gracey, my ouers se huishulp, moet weggebring word en ek bied aan om haar huis toe te neem sodat Pa en Ma hulle sake kan orden.
Gracey klim in die spik-splinter-nuwe Volvo in en ek kan sien sy is in verwondering. My GPS is in en aan en ek vra vir haar wat haar woonadres is sodat ek dit in die GPS kan invoer. So gesê, so gemaak. Gracey vra my na ‘n rukkie: “Waffêrre ding is dié?”
Ek verduidelik dat ek vir die vrou (GPS) sê waarheen ek wil gaan en dan sal sy my soontoe neem.
Gracey tuur in ongeloof na die boksie. “Dit kin mossie waar issie.”
Ek glimlag en verduidelik dat ek net op die pad wat pienk aangedui is moet ry en moet luister hoe sy vir my voorsê waar ek moet ry, dan sal alles reg wees.
Ons het seker al so 10km gery toe Gracey met ongeloof vra: “Waar bly die vrou?”
Ek besef toe sy verwys na die GPS en sê: “Gracey, vanaand as dit donker is, dan gaan jy uit jou huis na buite en kyk na die sterre. Dan gaan jy sien daar is sterre wat beweeg, dit is satelliete. Die vrou se boodskappe kom van daardie sterre af. Daar hoog bo uit die hemel.”
Gracey het net haar kop geskud en gesê: “Dies dan Michael Knight se kar!”
Na ‘n verdere ent se ry, kom dit weer van Gracey se kant af: “Hoes dit dan dat die vrou vi ons sien, maa ek sien dannie vi haa nie?”
Ek het net gesê: “Moenie worry nie Gracey, sy weet maar al die dinge.” Ek het by Gracey se plek gestop, sy het uitgeklim. Die ko-ordinate van die plek het ek ingesleutel om weer vir Gracey die volgende oggend op te laai. Gracey het langs die kar gestaan, ingekyk by die ruit en gevra: “Wat maak Meneer nou?”
Ek het gesê: “Ek vertel vir die vrou sy moet onthou waar jy bly, dan kan sy jou makliker more weer kry as ek haar vra waar jy bly.”
Gracey: “Nee togga, is ook maa goed eks uit die kar uit, want daai vrou weet glads te als van mens se lewe!”
Ek het net gelag, gegroet, gery.
Die volgende oggend 07:15 het daar ‘n gehoor gestaan om van Gracey afskeid te neem die dag...en natuurlik om Michael Knight se kar te sien.
Verwondering. Mag ons dit nooit verleer of verloor nie.
