18 Augustus 2009 : Vanoggend toe ek deur my 'notas' op my foon gaan, ontdek ek die kort gedig wat ek een aand langs die see getik het - iemand wat verlang na liefde in hul lewe:
Soos die boemelaar met die bekfluit, hier langs my by die see,
sou ek nes hy wat wou gee;
want al is die sekelmaan vanaand hoe mooi,
sou ek nes hy wat wou gee;
want al is die sekelmaan vanaand hoe mooi,
die skuite wat hul liggies gooi,
branders wat vou teen die kant –
Is daar ‘n verlange verder en langer as die see, wat mens se hart verbrand.
Dis die ding wat sê,
branders wat vou teen die kant –
Is daar ‘n verlange verder en langer as die see, wat mens se hart verbrand.
Dis die ding wat sê,
dat jou hart soms meer wil hê
as pizza en ‘n sterri-stumpie, ‘n jersey of ‘n dak…
dis harte wat mekaar bly soek, selfs tot die laaste lewenslig loop sak
as pizza en ‘n sterri-stumpie, ‘n jersey of ‘n dak…
dis harte wat mekaar bly soek, selfs tot die laaste lewenslig loop sak
No comments:
Post a Comment