Ek moet sê, as kinders het ons nie altyd die beste en nuutste speelgoed gehad nie, maar my ma het altyd op kreatief innoverende wyse gesorg dat ons twee seuns in elk geval nie daarna sou verlang nie. So kan ek onthou dat my ma op ‘n dag na werk tuis gekom en aangekondig het dat ons vandag vir Smurfie en Babbels ( twee semi-opregte wit miniatuur poedels) se hare gaan kleur. Sy het uitgevind dat ‘n mens blykbaar ‘crinkle paper’ gebruik vir die kleurproses. Die resep verloop soos volg: Jy draai as te ware die hond toe in die stuk kreukelpapier van jou keuse – ma se keuse was rooi, met die doel dat die honde dan nou lig pienk sal uitkom. Stap een voltooi; honde toegedraai in rooi kreukelpapier. Stap twee; maak die kreukelpapier nat sodat die rooi kleursel afgee op die hond se hare. So gedaan.
Maar met die verwydering van die papier was die poging duidelik onsuksesvol en die honde het nie eers ‘n fraksie pienk getoon nie.
Wel, niks bring my ma van stryk nie...die doel van die oefening was om die honde te kleur...en kleur sal hulle gekleur word. So besluit sy om die rooi koekkleursel nader te sleep en om die minste te sê; die uitkoms was ‘n dawerende sukses! Skreeu-pienk honde! In ons noppies het ons die honde vertoon aan vriend en vyand met uiteenlopende reaksies!
Nadat hulle hare weer uitgegroei was, het my ma besluit dat pienk darem ‘n te ordinêre kleur vir honde is. Smurfie en Babbels sal nou GROEN wees!
Al wat die buur tannie geskree het; ‘n Groen hond?!
Ek bel nou my ma en vra of sy al die dinge onthou, “Ja”; antwoord sy, “Niemand of niks het ons onder gekry nie, ai die tye het net so vinnig verby gegaan.”
Ek is so lief vir my boetie en my ouers en die lewe wat heerlik saam met hulle is!
No comments:
Post a Comment