Die kantoor telefoon lui gisteroggend en ek antwoord. Die stem aan die anderkant van die lyn: “Hallo ek is Elsa van Tzaneen. Ek weet ek vra nou iets vreemd, maar is ek nou by die kerk wat die twee orrels het?”
Ek antwoord bevestigend.
Na ‘n kort bekendstelling per telefoon gaan sy voort:
“Ons toer so bietjie deur die Oos Kaap en ek wonder of daar dalk ‘n moontlikheid is dat ek op die orrels mag speel?”
Dit is altyd lekker om besoekers by ons te kry, so wat ‘n lekkerte om haar te nooi om te kom kuier. Die vrou noem dat ek geduld moet hê en dat sy sukkelend speel. Nou ja, wat om te verwag die weet ek nie. Ons maak ‘n afspraak vir min of meer etenstyd vandag. Sy sal bel as hulle voor die kerk stop.
Sy bel 12:40, maar ek is nog 25km buite die dorp op plaasbesoeke. Sy vra; sal ek jaag? Ek sê nee, ek vlieg alreeds ek gaan nie nou stadiger vlieg nie. Ek kry haar en haar man voor die kerk onder bome met hul swaar-toer-belaaide Landrover en sleepwa. Dick stel homself voor en uit die anderkant van die Landrover roepgroet Elsa: “Hallo”.
Ek stap om te groet en sy wys my daarop dat sy bykans geen sig het nie en ek haar asb. moet help om tot by die ingang van die kerk te kom. Ingehaak aan die arm met ‘n “pasop” hier en daar, maak ons dit tot by die orrel.
Elsa vertel in kort dat sy deur breinbloeding blind geraak het en dat haar een oor ook aangetas is.
Ek help haar sit voor die orrel en registreer die instrument.
Sy het ‘n boekie waarin met ‘n gekronkelde skrif kernagtige woorde geskryf is en vra my om te lees wat daar geskrywe staan. Dit is haar notas.
Sy begin speel en woorde ontbreek en ontgaan my. Wow wow wow. Soveel so dat ek eers by die tweede improvisasie wat sy doen, self registreer wat sy speel: Hoe glansryk blink die Môrester.
Elsa speel my stil.
Improvisasie soos die meesters oor die grootwaters leepoog sal begeer om te kan doen! Gesig- en deels gehoorgestremd, maak sy en die orrel die mooiste musiek. Ek sien haar vingers beweeg en besef, maar dit is nie hoe ‘mens’ geleer word om te speel nie.
En daar tref die les my weer: Die Here vra nie hoe ek lyk, wie ek is en waar ek vandaan kom nie – Hy is kreatief Almagtig.
Om ‘n doel te bereik het meer as net een weg te volg. En toe sy Hoe glansryk blink die Môrester speel, besef ek dat die Môrester ook haar lewe bereik het en ondanks blindheid, daar ‘n lig wat energie is, haar bekragtig om te kan skep soos sy skep. En dat die Lig my asem steeds keer op keer kan laat wegslaan van verbasing.
Wat ‘n voorreg om vir Elsa de Bruyn van Tzaneen te kon ontmoet.Ek besef, terwyl sy speel, dat musiek iets beskryf van hoe gevoel klink. Dit was Ludwig von Beethoven wat glo eens gesê het: Musik ist der Vermittler zwischen der geistigen und der sinnlichen Leben. Of vertaal: Musiek is die tussenganger tussen die geestelike en die sensuele tasbare lewe.
O Môrester wat ons verlig, voor wie die nag eens sal moet swig, o verlig my, leer my, rig my, Vors van ere! Uit: Liedboek van die Kerk 372:3
No comments:
Post a Comment